Melancholie

 Melancholisch als ik kan zijn, zit ik soms stil te denken, te voelen

Niet eens zozeer iets bijzonders, ik voel gewoon.

Ik denk na over wie ik ben, wie ik was en wie ik hopelijk ooit in de spiegel zie

Ik beeld me in dat ik lach, en dat het meisje dat me aankijkt teruglacht

knipoogt, en mij geruststelt

Ik denk na over teveel om over na te denken, verzonken

in mijn eigen hoofd, dromerig en afwezig. Melancholisch,

maar niet verdrietig. 

Met weemoed terugdenkend aan mooie, lieve dingen, mensen, aanrakingen en woorden

Een glimlach vertoont zichzelf wanneer ik mijn eigen hoopvolle gedachten opmerk

Ik observeer mijn verlangen, mijn rust,

maar ook mijn vertrouwen

Ik mis toen, maar kijk des te meer uit naar dan,

dan, wanneer er nog meer liefs, fijns en bijzonders zich een weg baant door de melancholie

Ik ben er heilig van overtuigd dat er geen licht is zonder duisternis

Ik droom verder en geniet.