wire red

It's like you give me a part of you

But when you take it away, you take a piece of me with you

As if we are pieces of a puzzle, never complete without each other

But do you honestly wish to connect yourself to me like that? I highly doubt a lot, which you are aware off. The confirmation you gave me when I explained to you that I am insecure

The way you push me away and pull me back confuses me

It is not about who likes who, but about consistency 

Give me a wire red to guide me and I shall follow, but give me but a thread and I will hang from it until it starts to unravel

you forgot to say something...

And after such a day I wonder 

Do you think back of it the same way I do?

Do you feel the things I feel, wanna make amends?

Do you even realize what your eyes did when you forgot to speak 

I think of you as someone

Who sees themselves as truthful and right

Yet my gut determines you are never so

I know it's all overrated

Exaggerated and irritating

Was I wrong by holding it off

While I got nothing when giving all? 

I wanted you to have a taste of your own medicine, but somehow it backfired majorly

Treat others as you wish to be treated

But what if then, they treat you differently?

waar ga je heen?

We zijn terechtgekomen in een wereld die als een tornado om je heen raast 

Terwijl het voelt alsof jij de enige bent die stilstaat

Wacht even, stamel je nog

Maar de wereld raast door

Alles moet snel, makkelijk en beter, de lat ligt hoog, dus neem maar vast een aanloop

Spring als je geen kant op kunt, duik als je bijna verdrinkt

Adem in, ogen dicht

Laat alles maar snel gaan,  laat maar razen

Blijf maar stilstaan

Observeer, kijk maar waar je heen wil, maak je geen zorgen over de rest

Niemand weet wat hij doet

We rennen en vliegen allemaal

Maar waar gaan we heen?

Ik sta altijd weer op

 Ik ben niet verdrietig, niet eenzaam, ongelukkig of ziek

Ik ben rustig, ik ben kalm en ik heb geleerd

wat voor mij belangrijk is

Ik ontwikkelde me, het veranderde me

Wat ben je veranderd..

Ja gelukkig wel.

Ik hou niet van stilstaan, 

van geen vooruitgang, geen verschil

Ik hou van anders, nieuw, meer

maar vooral anders

Ik probeer uit en zoek mijn eigen weg

Ik heb lief, ik verzorg

Ik ontdek en bemin

Ik haat en ik huil

Ik observeer, ik leer, ik studeer en heb zeer

Maar ik sta altijd weer op

En soms ga ik weer neer

Maar ik sta altijd op.

Heel misschien

 Duizenden keren zeg ik dezelfde woorden

Ik lach minstens evenvaak naar je

Urenlang lijken we te praten, genieten we

Interessant, intiem, intens

Samen kunnen we alles aan, met onze handen samengevlochten

onze blikken verlegen, onze wangen vuurrood

Elke ontmoeting is magisch, kwetsbaar en uniek

Heel misschien

zie je de volgende keer dat ík het ben

en zeg je me zelfs eens echt gedag

Mooi

 'T is bijna magisch om te zien

Hoe de sfeer verandert wanneer jij er bent

Hoe er meer en meer ogen stralen, schouders gerecht worden en dansende plukken haar in het gareel worden geveegd

Verwoedde pogingen tot oogcontact, een naarstige dorst naar een glimp van erkenning

De manier waarop jij liefde ontvangt maar eigenlijk nooit aanneemt

Weet je gewoon niet dat het er is, of sluit je je af voor alles wat goed voelt?

Je beeld is verstoord en verstoort je gevoel, je bent zó geliefd

toch zó blind

Ik heb je zo vaak toegefluisterd hoe mooi je bent

maar je bent doof voor liefde en blind voor geluk

accepteer, voor één keer

dat we zonder jou niet heel zijn

Melancholie

 Melancholisch als ik kan zijn, zit ik soms stil te denken, te voelen

Niet eens zozeer iets bijzonders, ik voel gewoon.

Ik denk na over wie ik ben, wie ik was en wie ik hopelijk ooit in de spiegel zie

Ik beeld me in dat ik lach, en dat het meisje dat me aankijkt teruglacht

knipoogt, en mij geruststelt

Ik denk na over teveel om over na te denken, verzonken

in mijn eigen hoofd, dromerig en afwezig. Melancholisch,

maar niet verdrietig. 

Met weemoed terugdenkend aan mooie, lieve dingen, mensen, aanrakingen en woorden

Een glimlach vertoont zichzelf wanneer ik mijn eigen hoopvolle gedachten opmerk

Ik observeer mijn verlangen, mijn rust,

maar ook mijn vertrouwen

Ik mis toen, maar kijk des te meer uit naar dan,

dan, wanneer er nog meer liefs, fijns en bijzonders zich een weg baant door de melancholie

Ik ben er heilig van overtuigd dat er geen licht is zonder duisternis

Ik droom verder en geniet.